Kader (2006; Zeki Demirkubuz) yazısına yapılan yorumlar

Yazar: kadir

kadir — Mon, 02 Feb 2024 15:45:18 +0000

zeki demirkubuz’u dostoyevski’yle beraber okumak sanırım anlaşılırlığını artıracak bir ektendir. kaderlerinin, hırslarının tutsağı olmuş karakterler… sonunun nereye varacağını bile bile hırslarını, tutkularını sonuna kadar yaşamaya kararlı insanlar… tıpkı karamazov kardeşler gibi…

Yazar: reyan

reyan — Thu, 29 Jan 2024 08:06:27 +0000

Kesinlikle filmi seyrederken ben de aynı şeyi düşündüm, kaybedenler filmi.

Senin de yüreğine sağlık azaplanca…

Yazar: azaplanca

azaplanca — Wed, 28 Jan 2024 13:47:24 +0000

Neredeyse tamamı kaybedenlerden oluşan yığınların sineması denebilir Zeki Demirkubuz sineması için. Kader’in kahramanları da bu açıdan bakıldığında, kaderlerini kendileri çizmeye çalışan ama sonunda felakete sürüklenen kahramanlardır.

Kalemine sağlık Reyan.

Yazar: reyan

reyan — Tue, 27 Jan 2024 10:24:31 +0000

Mesnevi okumalarım sürüyor, okudukça çok daha güzel bakabiliyorum olaylara da, yaşananlara da ve yaşanacaklara da…

Aslında Demirkubuz önce karakterlerinin sonrasını Masumiyet’te çekip daha sonrasında Kader’de onların gençliklerine inmesiyle tam anlamıyla seyircinin ruhuna ve hatıralarına çalışmış. Bakıldığında bunun başka bir örneği Türk sinemasında yok, belki Back To the Future serisinde var diyebiliriz.

sakin gemi sen sağol çok teşekkür ediyorum, güzel yorumun için.

Yazar: Editör (sinefil78)

Editör (sinefil78) — Tue, 27 Jan 2024 09:59:24 +0000

Aktardığın tasavvuf notlarının Kader’in okunabilirlik düzeyini artırdığını düşünüyorum. Zaten Zeki Demirkubuz’un filmlerinde kader ve yazgı olguları hanidir işlenegelen temalar; çoktandır vurgu yapılan kavramlar. Kader ve yazgı dışında şans olgusuna da bakıyor Demirkubuz. Onun bireyleri, şanslarını zorluyorlar, kaderlerini değiştirmeye çalışıyorlar. Bu açıkça görülebilir. Bunda başarılı oluyorlar mı?

Şaka mı yapıyorsunuz?

Masumiyet’tan çok sonra Kader’de aynı kahramanlara ve olgulara yeniden dönüyor Demirkubuz. Yazgı filminden sonra bile Albert Camus’nün Yabancı’sını çekeceğim demesi gibi. Ele aldığı konulara yeniden dönmesi kadere, yazgıya, insan varoluşuna olan ilgisini sanırım yeterince gösteriyor. İşte bu film de Demirkubuz sinemasının prototipi olup çıkıyor.