Örümcek
O örümcek kendini çoğaltıyor hala
Gece fısır fısır
Sessizce sarsıcı şeyler fısıldıyor kulağıma
Vardakosta bir kadın ağlıyor nemli basık arka odaların birinde
Uzaklık sadece lafta nerde olursam olayım duyuyorum
O örümcek örüyor hala
Çıtır çıtır bir şeyler kırılıyor karanlığın içinde
Yazan: Özkan Boz
zeki on Pts, 3rd Ağu 2024 12:13 am
sade, çarpıcı bir şiir…
emre_berk on Pts, 3rd Ağu 2024 9:56 am
gecenin ortasındaki yalnızlığın ve kaybedişliğin özkan’vari şeklinde betimlenmesi. ayrıca “Vardakosta kadın” biraz dolaylamalı da olsa şiirin kalıbına iyi oturtulmuş, tebrikler civanım…
Kalemine Sağlık
b.d
GamzE on Sal, 4th Ağu 2024 8:56 am
Yine Özkan, yine sadelik, fakat aşırı etkileyicilikle metafora bezenmiş bir şiir daha. Yüreğine sağlık.
Easy on Sal, 18th Ağu 2024 5:11 am
Eline sağlık Özkan, güzel bir şiir.