SanatLog Sanatla büyüyenlere…
Taxidi sta Kythira (1984, Kitera’ya Yolculuk), To meteoro vima tou pelargou (1991, Leyleğin Geciken Adımı), To vlemma tou Odyssea (1995, Ulis’in Bakışı) ve Mia aioniotita kai mia mera (1998, Sonsuzluk ve Bir Gün) gibi unutulmaz filmlere imza atan Yunan sinemasının uluslararası yönetmenlerinden Theo Angelopoulos, 70’lerden itibaren çektiği filmlerle Avrupa sinemasının en özgün isimleri arasında yer almış, yapıtlarının çoğu film festivallerinde ödüle boğulmuştur.
Angelopoulos, kimi kez Yunan tarihi ve mitolojisine bakarken, kimi kez de yakın dönemden Balkanlardaki çatışmaları ele aldı. Marxist kökeni itibariyle Bertolt Brecht’in “yabancılaştırma tekniği”nden faydalandı. Uzun plan-sekanslar içine geçmiş ve şimdi’yi sığdırarak olağanüstü bir tarz yarattı ve dünya çapında üne kavuştu. Ustalığını Akira Kurosawa’dan Martin Scorsese’ye ve Jean-Jacques Annaud’ya değin birçok yönetmen teslim etti.
Hemen aşağıda Theo’nun en sevdiği 10 sinema filmi yer alıyor…
1) Citizen Kane - Yurttaş Kane (Orson Welles)
2) Ivan the Terrible - Korkunç Ivan (Sergei Eisenstein)
3) Ordet - Söz (Carl Dreyer)
4) Otto e mezzo - Sekiz Buçuk (Federico Fellini)
5) Nosferatu (F.W. Murnau)
6) L’Avventura - Serüven (Michelangelo Antonioni)
7) The Gold Rush - Altına Hücum (Chaplin)
8) Ugetsu Monogatari - Yağmurdan Sonraki Soluk Ayın Öyküleri (Kenji Mizoguchi)
9) Pickpocket - Yankesici (Robert Bresson)
10) Persona - (Ingmar Bergman)
Amerikan sinemasından sadece iki film: Citizen Kane ve The Gold Rush.
Angelopoulos, en sevdiği yönetmenlerin Orson Welles ve Carl Dreyer olduğunu da belirtiyor…
Maestro, son filmi I skoni tou hronou (2008) ise Willem Defoe, Bruno Ganz, Michel Piccoli, Irene Jakob gibi güçlü oyuncuları biraraya getiriyor. Ne yapıyoruz? Bu filmin gösterine girmesini bekliyoruz.
Yazan: Hakan Bilge
avrupalı yönetmenlerde bariz bir sanat filmi bağımlılığı var 😀
Citizen Kane’in olmadığı bir liste bulmak da zor gibi… 25 yaşında çektiği bir filmle dünya sinemasının tepesine oturmak Orson Welles dışında başka bir yönetmene kısmet olacak mı, o da zor gibi
Büyük usta Angelopoulos’un sevdiği filmler bile onun ne kadar çok yönlü ve müthiş bir insan olduğunu gösteriyor. Ben özellikle Ugetsu ve Ordet filmlerini onun listesinde görmekten inanılmaz memnun oldum. Bu tür listeler aslında pek hesaplanamayacak zevk ve tercihlerin süzgecinden geçirilmiş ve bu yüzden çok eksik olsa da, Angelopoulos’un listesinin büyük ölçüde kendisini yansıttığını düşünüyorum. Onun filmleri Ugetsu gibi şiirsel, Ordet gibi uhrevi, Persona gibi samimi, Otto e Mezzo gibi kişisel ve Gold Rush gibi de yalın filmlerdi. Hem kendisini hem de kadim Yunan kültüründen beslenen o duyarlı vizyonunu çok özleyeceğiz. Huzur içinde yatsın.