William Shakespeare - Sone 2

Kırk yılın kışı, güzel alnını kuşattı mı,
Kapladı mı yüzünü derin çukurlar artık,
Gençliğinin kibirli, süslü giyim kuşamı
Beş para etmez olur, hırpani yırtık pırtık:
O zaman sorarlarsa güzelliğin nerdedir,
Dinç ve şen günlerinin hazinesi ne oldu;
Dersen yuvalarına çökmüş şu gözlerdedir,
Bencillik utancıyla israfa övgüdür bu.
Kavuşur güzelliğin çılgınca alkışlara
“Benim güzel çocuğum beni kurtarır,” dersen
“Ve yüzümü ağartır ben yaşlandıktan sonra.”
Güzelliğinin onda sürdüğünü göstersen.

O, sen yaşlandığında yeniler varlığını,
Soğuktan donan kanın duyar ısındığını.

William Shakespeare

Sone 2

Türkçesi: Talât Sait Halman

İlişkili yazılar

• Philip Larkin - Susamak Özgürlüğe (0)
• Ted Hughes - Jaguar (0)
• Ted Hughes - Çalılar (2)
• Yannis Ritsos - Bir Ad Müzik ve Evrene Dönüşünce (Nâzım Hikmet’e) (0)
• Sylvia Plath - Bayan Lazarus (0)