Ted Hughes – Jaguar
Maymunlar esniyor ve tapıyor güneşte pirelerine.
Papağanlar yanıyormuşçasına feryat etmekte.
Ya da puseti fındıkla cezbetmeye çalışan ucuz turtalar gibi kasılarak yürümekte.
Aslanlar güneş gibi sabit uzanıyor, miskinlikten yorulmuş.
Onları burada hapsetmeye yarayan, bir fosil halka.
Kafes kafes boşluk görünüyor, ya da samanlarda horuldayarak uyuyanların ağır kokusu bu.
Bu sahne boyanabilirdi bir kreşin duvarına.
Ama diğer herkesin yaptığı gibi tüm bunları geçip
Kalabalığın önünde durduğu, dik dik baktığı ve büyülendiği kafese varanlar…
Rüyadaki bir çocuk gibi, hapis karanlığıyla kızdırılmış acele içindeki o jaguara varanlar…
Gözlerindeki delicilik o sert parmaklıkları kısa sürede erittikten sonra,
Sıkıntıdan değil ama parmaklıkların çevresinde dönüp duruyor.
Fakat ona hayali hücresinden fazlası yok.
-Beynindeki, kulağını sağır eden kan patlamasıyla
Ateşte kör olmak için ikna edilmiş göz-
Adımlarını özgürlüğün kırlarında attığı,
Dünyanın, attığı uzun adımların altında kaydığı,
Kafes zeminin üzerinde ufukların ona yaklaştığı.
Çeviren: Belgin Özdemir